Ho Chi Minh City/Saigon

7 september 2019 - Ho Chi Minh City, Vietnam

Jaa, daar ben ik weer, vanuit Ho Chi Minh! Na een afscheid van m'n travelmates in The Nunnery hostel was het tijd om naar Melbourne airport te gaan. Zoals verwacht toch wel lastig om definitief Aussie vaarwel te zeggen (but I'll be back!)... Na een vlucht van 8 uurtjes (zo kort! Niks is meer lang na 34 uur in de bus Townsville-Darwin 😅), landden we dan in Vietnam. Alles ging soepeltjes tot ik bij de uitgang kwam waar mijn airport transfer zou moeten staan... die was er dus niet. Na het nodige bellen en chatten (lang leve gratis airport wifi) bleek dat de transfer niet was doorgekomen.... Dan maar een Grab voor 4 eurootjes... Eenmaal in het hostel even kennis gemaakt met m'n dormmates en toen m'n bed opgezocht.

Vrijdagochtend begonnen met een ontbijt op de rooftop en gelijk wat dingen geregeld voor de nachtbus naar Da Lat. Om 10:00 stond er een Free walking tour van het hostel op het programma, waarbij we een aantal sights in Saigon hebben gezien. Veel dingen die normaal erg mooi waren stonden in de steigers, maar we hebben ons toch goed vermaakt met een paar BVO'tjes voor de hungover people (aka bijna iedereen😅 gotta love partyhostels) en tussendoor een stop in de aircon met een sapje. De tour eindigde bij het War Remnants museum, voorheen het museum of American Warcrimes. Het museum laat het hele verhaal en daarbij vooral de verschrikkingen van de Vietnam oorlog zien, waar je niet over leert in de klas. Mensen hadden al gewaarschuwd dat het echt heftig is en ze hadden gelijk. Als je ziet wat de Vietnamezen hebben moeten doorstaan, van gifaanvallen tot 20 verschillende marteltechnieken, krijg je nou niet echt een goed beeld van de mensheid... Wat het daarentegen extra mooi en krachtig maakt om te zien hoe vredelievend en totaal niet wraakzuchtig dit volk is. In het museum wordt een groot deel besteed aan het benoemen van alle vredesdemonstraties in de wereld die voor Vietnam wordt gevonden en hier wordt de VS ook genoemd, burgers en militairen die in opstand kwamen tegen de misstanden. Hoewel het museum nou niet bepaald leuk was, ben ik blij dat ik het gezien heb en dat dit museum het hele verhaal laat zien. Wie weet leren we ooit hoe we op een humane en vredige manier met onze medemens moeten omgaan...
Na het museum moesten we allemaal even bijkomen en zijn we in de rooftopbar beland voor wat eten en een drankje. Dat werden er nog een paar in een andere bar en uiteindelijk zijn we op Walking Street, de partystreet in Saigon, beland om uiteindelijk de avond af te sluiten met m'n eerste Vietnamese Banh Mi! 😍

Zaterdag stond de eerste dagtour op de planning, naar de Cu Chi Tunnels, het tunnelsysteem waar de Vietcong zich in school hield tijdens de oorlogsjaren met de VS. Na een korte stop bij de Lamphat company, waar slachtoffers van Agent Orange kunstvoorwerpen maken voor verkoop, kwamen we bij Cu Chi aan. Er is een wandelpad door de jungle boven het tunnelsysteem, waar allerlei facetten van het leven van de Vietcong worden laten zien. Ten eerste een bord waar op het tunnelsysteem getekend is met een uitleg van onze tourguide. Erg interessant, maar bij de volgende stop werd het pas echt, toen we stopten bij wat een berg bladeren leek, maar waar een luik van misschien 20 bij 30 cm onder bleek te zitten als ingang naar de tunnels. Om de beurt mochten we hier even in zitten en het deksel over je heen trekken. Ik heb het gedaan, voor 10 seconden... zodra je in de tunnel zit is het aardedonker en voel je de mensen op je afkomen. Ik ben dus heel snel weer gaan staan en er uit geklommen! :P
Op de rest van het pad vertelde de tourguide over het bouwen van de tunnels, ongeveer tien verschillende typen boobytraps en allerlei creatieve manieren van de Vietcong om met weinig materialen te overleven en de Amerikanen op het verkeerde been te zetten.
Aan het einde van het pad kwamen we dan bij het deel van de tour aan waar we zelf het tunnelsysteem voor 10, 20, 40 of voor de diehards voor 100 meter konden ervaren. Ik heb het record gebroken voor minste meters onder de grond, namelijk 1 meter in de tunnel toen de claustrofobie me bij de keel greep en alles in mij riep om rechtsomkeert te maken. Gelukkig ben ik geen Vietcong en is het voor mij geen kwestie van leven of dood... ;)

Rond 2:30pm waren we weer terug bij het hostel en heb ik lekker beetje gechilld en wat rondgewandeld op zoek naar een ATM die wél buitenlandse passen accepteert... (resultaat: well, luckily I still have my Aussie card...)
'S avonds met een Aussie travelmate die Vietnamees spreekt bij een lokaal vegetarisch streetfood stalletje gegeten. Super lekker, al hadden we allebei geen idee wat we hebben gegeten... 😅
Verder nog een drankje gedaan en gechilld met Indiase travelmates. Morgen op naar de Mekong delta voor de 2-daagse Mekong Madness tour!

Foto’s

4 Reacties

  1. Oma joke:
    7 september 2019
    lieve schat ik krijg het al benauwd als ik lees wat je toch even hebt gedaan begrijp heel goed dat je er snel klaar mee was nu alleen maar leuke dingen doen hoor !knuffel Oma Joke xxxxxxx
  2. Cindy:
    7 september 2019
    Hi D, lijkt me echt super benauwend, zeg, die tunnels! Wel iets wat je gezien moet hebben, Maar Ik kan me goed voorstellen dat je zsm weer uit wilt! Heeft iemand de 100 mtr gehaald? De Mekong Delta klinkt dan alweer veel beter! En wat is dan een bvo? Safe travels, meis 😙😙
  3. Anne Zwet:
    7 september 2019
    wow wat een ervaring Dian! Begrijp heel goed dat daar weer zsm uit wil! Moet je wel gezien hebben inderdaad! Mooie reis weer! Geniet er van xx
  4. N j caffa:
    8 september 2019
    Geniet er van dat lukt je wel !! om nico